Wilczomlecz piękny Są to długowieczne, zawsze zielone krzewy, w naturalnym, tropikalnym środowisku wyrastające do 1,2 m. Szczytowe przylistki tworzą wspaniała rozetę (robiącą wrażenie kwiatu), zależnie od odmiany szkarłatną, lososiową lub kremowo białą. Rozeta otacza skromne, zielonkawo białe kwiaty właściwe. Pierwsze egzemplarze Wilczomlecza pieknego przywędrowały do Europy z Meksyku w roku 1834, pod dawna nazwą Poinsettia pulcherrima. Poczatkowo roślina ta nie wzbudziła większego zainteresowania. Pierwszy duży sukces osiagnąl hodowca w 1918 roku Paul Ecke. Obecnie nie jest to jedynie roslina na Boże Narodzenie, ponieważ mozna mieć kwitnące okazy bez względu na porę roku. Wilczomlecz piękny jest rosliną krótkiego dnia. Do wybarwienia kolorowych przylistków oraz utworzenia kwiatów potrzebuje traktowania krótkim dniem, czyli dniem dziesięciogodzinnym przez osiem tygodni. Więcej swiatła, nawet sztucznego, hamuje formowanie pąków kwiatowych, a pobudza wzrost liści. W dwa, trzy tygodnie po traktowaniu dniem krótkim wytworzy sie duża ilość pąków kwiatowych i rozwiną się barwne rozety. Po kwitnieniu należy przyciąc ja na wysokości 15 cm, pozostawiając 3-5 najsilniejszych pędów. Okres spoczynku trwa do maja, gdy okres kwitnienia przypada w zimie. Okres wzrostu trwa od maja do listopada. Temperatura zimą powinna wynosić 18-20 stopni Celsjusza, chłodniejsze miejsce w okresie kwitnienia zapewnia większą trwałość. Uwaga: Biały sok, wypływający po przełamaniu rosliny jest bardzo trujący. Jego wydzielanie można zatamować, przypalając zapałką lub świecą. Powrót Następna